Ey Kalender Dostum,

Nasibi idrak etmek farkındalık düşüncesiyle doğru orantılıdır. Hakikate aşina bir gönül için her an, her saniye insanı gökler ötesi alemlere uçuracak yüzlerce fırsatı çıkarır.

Talih kapısı açılır!

Gönlünü en yüce ideallerle donatmış birisi için, her yeni imtihan onun azmine indirilmiş bir kamçı, iradesini şahlandıran bir efsun ve gönül kadranını aydınlatan bir ışıktır. O gördüğü her imtihanla kristaller gibi berraklaşır, yay gibi gerilime geçer ve adım adım gönlünde kurduğu cennetlere yükselir.
 
Fakat bu yalnızca farkında olanların nasibidir. Farkındalık duygusunu geliştirmeyeler için her şey ya ölüdür ya da ölüyordur. Bu satırlarda Selman-ı Farisi’yi fark edeceksin, asıl fark ettiklerinin genelde onun terk ettiklerin olduğunu bileceksin. Fark edeceğin en büyük farkındalık ise bedenindir. Beden neyindir? Herkesin kendi içinde çıkardığı Vaveyla’ları bu bedenle işitir.
 
Şimdi ey gönlü kafesinde, kafesi fikrinde dostum. Ya oku ve yak fikrinle kafesi ya da kafes etme bedeni!

Şimdi otur sen ver kararı…

Ne güzel demişti Mevlâna;

"Aşk sandığın değil, yandığın kadardır!"